De archeologische opgraving in Megen

De gracht van Megen is vermoedelijk in de tweede helft van de 14e eeuw gegraven bij de aanleg van de vestingwerken van Megen. Van de vestingwerken resteert alleen de Gevangentoren aan de westzijde van Megen die deel uitmaakte van de ommuring van Megen.

Wanneer de gracht precies gedempt is, is niet duidelijk. Mogelijk kan het aardewerk dat is verzameld uit de grond ons hier meer over vertellen. Het vondstmateriaal gaat om die reden ook richting de diverse materiaalspecialisten en het botmateriaal wordt door onze eigen materiaalspecialist bekeken.
De herkomst van het materiaal en het puin waarmee de gracht gedempt is, is ook niet bekend. Er bestond een vermoeden dat het puin wel eens afkomstig kon zijn van het in 1581 afgebrande en vervolgens afgebroken kasteel van Megen. Uit het veldonderzoek is gebleken dat het puin en de vondstmaterialen uit de dempingslagen daarvoor te jong zijn. De gracht is ingegraven in wat vermoedelijk een natuurlijk waterloop is geweest. Dit is op de foto hierboven te zien als de brede strook blauwgrijze klei. Dit zou een oude meander (een lus in een rivierloop) van de Maas kunnen zijn die ten noorden van Megen stroomt.

Het onderzoek heeft niet alleen puin en aardewerk opgeleverd. Een bijzondere vondst is het handvat van een mes of priem gemaakt uit het middenvoetsbeen van een rund (zie afbeelding). Ook zijn er drie dierbegravingen aangetroffen, ingegraven in de oeverwal waarop Megen gelegen is.

Meer informatie over de opgraving in Megen? Bekijk ook eens ons artikel: “Even ziet Megen verdwenen stadsgracht weer door onze Archeologen”.